Biznes Szwecja

Polacy przybywający do Szwecji w celach zarobkowych mają również możliwość otworzenia własnej działalności gospodarczej. Przepisy oraz obowiązki dotyczące legalizacji firmy przez obywateli państw członkowskich UE są w dużej mierze regulowane przez prawo unijne. Rodzaje działalności gospodarczej są bardzo zbliżone do polskich odpowiedników. Jedną z najpopularniejszych działalności wśród zagranicznych przedsiębiorców na terenie Szwecji jest jednoosobowa działalność gospodarcza. Niniejsza strona zawiera zbiór informacji, które mogą w tej materii być bardzo przydatne tym, którzy chcą otworzyć własny biznes w tym kraju. Jedną z najprostszych form działalności w Szwecji jest jednoosobowa działalność gospodarcza. Dzieje się tak, ponieważ procedury formalne ograniczone są w tym wypadku do minimum. Założenie takiej firmy nie wymaga kapitału początkowego, a proces rejestracji przebiega sprawnie. Inaczej jednak rzecz się ma z pozostałymi typami działalności. Do najmniej przystępnych należą szwedzkie spółki komandytowe oraz z ograniczoną odpowiedzialnością. Jakie jeszcze formy są do wyboru?

W Szwecji przy zakładaniu firmy za główne punkty odniesienia można przyjąć wysokość kapitału początkowego oraz przebieg rejestracji. Przynależność Polski do UE oraz do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) sprawia, że obywatele naszego kraju w kontekście zakładania działalności mają prawa podobne do obywateli szwedzkich. Największą popularnością cieszą się: jednoosobowe działalności gospodarcze, spółki cywilne, spółki handlowe oraz oddziały firm. Właściciel enskildnäringsidkare według szwedzkich przepisów nie jest uznawany za osobowość prawną, a między mieniem prywatnym a firmowym nie ma rozdzielności. W konsekwencji za zobowiązania firmy przedsiębiorca odpowiada własnym budżetem. Otworzenie jednoosobowej firmy w Szwecji wymaga rejestracji w urzędzie podatkowym – Skatteverket.

Firma jednoosobowa w Szwecji jest szczególnie dobrą formą, jeśli nie jesteśmy w stanie przewidzieć przyszłych zysków firmy, a środki, którymi zamierzamy obracać mają być dosyć małe. Formalności dotyczące rejestracji jednoosobowej firmy w Szwecji w pierwszym rzędzie załatwia się urzędzie podatkowym. Należy przygotować odpowiednie dokumenty:

• uwierzytelniona kopia dokumentu tożsamości (np. paszport);
• zaświadczeni o niezaleganiu z podatkami w Polsce;
• zaświadczenie o niezaleganiu ze składkami ZUS w Polsce;
• wypełniony wniosek dla zagranicznych przedsiębiorców.

Wypełniony formularz wraz z załącznikami przesyła się na adres oddziału współpracy z zagranicą w Malmo:

Swedish Tax Agency (Skatteverket),
Utlandsskattekontoret,
SE-205 31 Malmö, Sweden.

Rejestracja działalności następuje w przeciągu 2 – 6 tygodni od momentu złożenia wniosku w urzędzie. Za rejestrację w Bolagsverket przedsiębiorca poniesie wydatek 1 400 SEK.

Szwedzcy przedsiębiorcy podlegają obowiązkowemu podatkowi VAT, który może wynieść odpowiednio: 25, 12 lub 6 procent. Właściciele jednoosobowych firm są traktowani pod względem prawnym jak osoby fizyczne. Podatek jest rozliczany na podstawie deklaracji składanej albo raz na miesiąc, co kwartał, albo raz na rok. Przedsiębiorcom, posiadającym doprecyzowany plan, w którym są w stanie przewidzieć przyszłe zyski firmy i planują obracać większymi kwotami, szczególną uwagę zwracamy na formę prawną, jaką jest spółka w Szwecji. Niezaprzeczalną ich zaletą są jasno określone warunki licencyjne oraz finansowe. Jest to spowodowane precyzyjnością szwedzkiego prawodawstwa odnoście prowadzenia firmy w zakresie księgowości, rachunkowości oraz raportowania. Zagraniczny biznesmen, powinien w pierwszej kolejności udać się do szwedzkiego Urzędu ds. Migracji –Migrationsverket. Kolejnym ruchem jest rejestracja spółki w Rejestrze Przedsiębiorstw – Bolagsverket – do czego są potrzebne następujące dokumenty:

• notarialny akt założycielski – należy go spisać nie później niż sześć miesięcy przed rejestracją w Rejestrze Przedsiębiorstw;
• statut spółki;
• zaświadczenie bankowe o zdeponowanym kapitale początkowym – w zależności od rodzaju spółki kapitał założycielski mieści się w granicach od 50 tys. SEK (spółka z o. o.) do 500 tys. SEK. (spółka akcyjna);
• wypełniony formularz rejestracyjny.

Koszt rejestracji spółki w Rejestrze Przedsiębiorców to 700 – 1 700 SEK. Potwierdzenie rejestracji przeciętnie zajmuje od trzech do sześciu tygodni od daty złożenia wniosku.

Po przejściu wszystkich formalności firma staje się płatnikiem podatkowy. Podatek dochodowy od osób prawnych w Szwecji wynosi 28% od zysku holdingu. Ponadto w przypadku, gdy szwedzka spółka podejmuje się dystrybucji towarów lub usług ma obowiązek naliczania odpowiedniej kwoty podatku VAT, którego stawki procentowe wynoszą: 25, 12 bądź 6 procent. Rozliczenia dokonuje się na podstawie deklaracji składanej: raz na miesiąc, kwartał lub rok. Jedną z istotniejszych kwestii jest kraj pochodzenia przedsiębiorcy, ponieważ warunkuje to dalsze działania, jakie są konieczne do rejestracji działalności gospodarczej w Szwecji.

W pierwszej kolejności zatroszczyć się trzeba o zezwolenie na pobyt na terenie Szwecji, które wydać mogą takie urzędy, jak:

• szwedzki Urząd Migracyjny – Migrationsverket – wówczas w oddziale urzędu składa się wniosek;
• szwedzka ambasada rezydująca na terenie kraju pochodzenia przedsiębiorcy;
• właściwy dla kraju pochodzenia danego przedsiębiorcy konsulat w Szwecji.

Pozwolenie wydawane jest na okres 5 lat. Po upływie 2 lat, Urząd ds. Migracji bada sytuację finansową firmy. Zdolność do samodzielnego utrzymania się jest kryterium kardynalnym przedłużenia pobytu. Jeśli nie zostanie ono spełnione, władze mogą cofnąć przyznane wcześniej zezwolenie.

Kolejnym istotnym krokiem jest rejestracja w szwedzkim rejestrze ludności. Konieczne staje się wtedy przedstawienie uzyskanego wcześniej zezwolenia na pobyt bądź dowodu na posiadanie prawa do pobytu na terenie Szwecji. Kluczową kwestią jest także długość pobytu, która w momencie rejestracji musi trwać już co najmniej rok, a planowany dalszy pobyt nie może być krótszy niż 12 miesięcy. Do otworzenia firmy niezbędna jest zarazem rejestracja w urzędzie skarbowym, gdzie po złożeniu wniosku o nadanie numeru za pomocą formularza SKV 4620, przedsiębiorca otrzymuje osobisty numer identyfikacyjny – personnummer; jak również rejestracja w systemie ubezpieczeń społecznych, który jest pod jurysdykcją Szwedzkiej Agencji Ubezpieczeń Społecznych – Försäkringskassan.

Równie istotny aspekt stanowi wybór rodzaju działalności. Szwedzka firma jednoosobowa nie wymaga posiadania kapitału początkowego, aczkolwiek osoba nią kierująca za wszystkie podjęte zobowiązania odpowiada całym swoim majątkiem prywatnym. Z kolei otwarcie spółki wymaga pokrycia kosztów w postaci kapitału początkowego.

Większość typów działalności wymaga zarejestrowania jej w szwedzkim Rejestrze Przedsiębiorstw – Bolagsverket. Obowiązek ten w dużej mierze dotyczy zwłaszcza spółek (m. in.: spółka z o. o., komandytowej, ale także stowarzyszeń gospodarczych). Zwolniona z tego przymusu jest firma jednoosobowa w Szwecji, choć równocześnie warto podkreślić, że wpis do rejestru daje swego rodzaju gwarancję posiadania unikalnej nazwy przedsiębiorstwa w regionie.

Końcową fazą legalizacji przedsiębiorstwa w Szwecji jest zgłoszenie do szwedzkiego Urzędu Podatkowego – Skatteverket. W celu dopełnienia formalności konieczne jest posiadanie kopii dokumentu potwierdzającego tożsamość, np. paszportu. W efekcie, właścicielowi firmy w Szwecji, zostaje nadany numer koordynacyjny, czyli tymczasowy numer identyfikacji, który pozwala na składanie urzędowych wniosków. Firma w Szwecji staje się płatnikiem podatku F – podatku od działalności (f-skatt) oraz podatku VAT. Podatek F wskazuje, że klienci korporacyjni nie są odpowiedzialni za ulgi podatkowe i składki pracodawcy. Informacje na temat opłacania podatków można znaleźć na fakturach, umowach lub voucherach wystawianych przez szwedzki firmy. Jeśli w plan biznesowy zakłada utworzenie nowych miejsc pracy, a co za tym idzie zatrudnienie pracowników, przedsiębiorca ma obowiązek rejestracji jako szwedzki pracodawca. W wypadku, gdy właściciel firmy równocześnie pracuje dla innego przedsiębiorcy staje się płatnikiem podatki FA, zamiast F. FA to połączeni podatku od działalności z podatkiem od zatrudnienia. Rejestracji można dokonać bezpośrednio w budynku urzędu, składając formularz SKV 4632, bądź przez stronę internetową: verksmat.se – należy posiadać szwedzki podpis cyfrowy BankID.

Uwaga! Dokumenty i zaświadczenia dostarczane do norweskich urzędów powinny być przetłumaczone na język szwedzki. Biznes w Szwecji to szansa na rozwój firmy. Prowadząc firmę nie można zapomnieć o ciążących na nas zobowiązaniach, wynikających z miejscowego prawodawstwa, a także ponoszenia odpowiedzialności za podejmowane zobowiązania. Wszystko to bowiem przekłada się na finanse przedsiębiorstwa, dlatego warto pamiętać o podstawach.

1. Konto bankowe – szczególnie ważne przy zakładaniu biznesu, gdyż to właśnie tam należy ulokować kapitał założycielski firmy. Ponadto stanowi absolutny wymóg do wykonywania transakcji. Posiadając osobisty numer personalny – personnummer – konto można założyć przez internet.
2. Wpisy do rejestrów, składanie dokumentów oraz opłacanie należności (jak np. podatek za pracowników, podatek VAT i podatek dochodowy) – rejestracji należy dokonać między innymi:
   • w Rejestrze Przedsiębiorców – Bolagsverket;
   • jako płatnik VAT;
   • w Szwedzkiej Agencji Ubezpieczeń Społecznych – Försäkringskassan.
3. Monitorowanie płatności w firmie – kontrolowanie wydatków oraz przychodów, rachunku przepływów pieniężnych, działalności o charakterze operacyjnym, inwestycyjnym i finansowym. Prowadzenie szczegółowej ewidencji pozwala zachować jasną sytuację finansową oraz uniknąć lub szybko naprawić niezgodności. Dodatkowo porządek w dokumentach jest niezwykle pomocny w przypadku kontroli skarbowej (Skatteverket).
4. Aktualizacja danych o firmie – jakiekolwiek zmiany w obrębie danych teleadresowych bądź nazwy firmy należy pilnie zgłaszać właściwym organom (fiskus, banki) oraz klientom.
5. BHP – wszyscy szwedzcy przedsiębiorcy są zobowiązani do przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Aspekt ten jest istotny zwłaszcza, gdy firma zatrudnia pracowników. Nadzór w tym zakresie sprawuje szwedzki Urząd ds. Środowiska Pracy (Mynak).

Firma w Szwecji jest płatnikiem podatku dochodowego. Zależnie od wysokości uzyskanego, w ciągu całego roku podatkowego, dochodu należy odprowadzić. Na szwedzki podatek dochodowy składają się: podatek krajowy – odprowadzany na rzecz skarbu państwa; oraz podatek lokalny – w tym podatek dla gminy (kommun) i regionu (landsting). Podatek lokalny przeznaczony jest np. na system opieki zdrowotnej czy rozwój miejscowego systemu szkolnictwa.

Inna jest stawka podatku krajowego, a inna podatku lokalnego. Wysokość podatku krajowego jest ustalana corocznie i w 2020 roku wynosiła odpowiednio:

• dla dochodu niższego niż 490 700 SEK – 0%;
• dla dochodu powyżej 509 300 SEK – 20%.

Stawka podatku lokalnego ustalana jest przez miejscowe władze. Zależnie od regionu, jego stawka waha się między 30 a 35%.

Podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 28% od zysku firmy. Inaczej rzecz się ma w przypadku osób, dla których Szwecja nie jest krajem rezydencji podatkowej, ale są zatrudnieni na terenie tego kraju u lokalnego czy też cudzoziemskiego pracodawcy. Stawka podatkowa wynosi wówczas 25% od dochodu. Z kolei dochód osób, pracujących u zagranicznego pracodawcy na terenie Szwecji nie podlegają obowiązkowi podatkowemu, jeżeli ich pobyt jest krótszy niż 183 dni w ciągu następnych 12 miesięcy.

Ciężar fiskalny nałożony na biznes w Szwecji naliczany jest na podstawie przewidywanych przez firmę prognoz finansowych na dany rok. Odbywa się to przy rejestracji przedsiębiorstwa. Wówczas właściciel przedstawia kosztorys w urzędzie skarbowy, który wylicza w ten sposób zaliczki, jakie winny być odprowadzane w każdym miesiącu na poczet podatku dochodowego. Zaliczki odprowadza się do 12 dnia kolejnego miesiąca, z wyjątkiem stycznia oraz sierpnia, gdy termin ten jest przesunięty na dzień 17. W razie konieczności istnieje możliwość skorygowania wstępnej deklaracji. Aczkolwiek na koniec każdego roku podatkowego właściciel przygotowuje odpowiednią deklarację, na mocy której urząd wylicza rzeczywistą wysokość podatku. Jeżeli deklarowany początkowo zysk firmy jest wyższy niż zysk fizyczny, przedsiębiorca otrzyma zwrot nadpłaconego. Reguła ta działa również w drugą stronę. Jeśli firma w Szwecji uzyska dochód wyższy niż zakładano, będzie musiała uiścić różnicę.

Niezbędne do rozliczenia podatkowego dokumenty mogą być wysyłane przez szwedzkie organy podatkowe w dwóch formach:

• na skrzynkę cyfrową, którą można utworzyć najpóźniej do 27 lutego. Dokument jest wysyłany z urzędu między 4 a 11 marca. Czas na składanie kończy się 31 marca;
• listownie – podatnik otrzymuje formularz w dniach 13-15 kwietnia. Termin złożenia wniosków upływa 4 maja.

Termin płatności wskazany na ostatecznym zeznaniu podatkowym zawsze wynosi co najmniej 90 dni od daty wydania decyzji przez urząd skarbowy. Na biznesmenach prowadzących interesy w Szwecji spoczywa ciężar fiskalny w postaci podatku VAT, który jako firma muszą odprowadzać od każdej transakcji, mającej miejsce na poszczególnych etapach produkcji i dystrybucji – gdzie transakcja jest postrzegana jako sprzedaż towarów, świadczenie usług, wymiana lub jakakolwiek płatność za pośrednictwem firmy. Niemniej przedsiębiorstwo w Szwecji nie musi rejestrować się jako płatnik VAT, jeśli wszyscy jej klienci są zarejestrowani jako szwedzcy podatnicy VAT. Zwolnione są z niego także branże prowadzące działalność w zakresie opieki medycznej, edukacji, usług bankowych oraz finansowych.

Biznes w Szwecji należy wpisać do rejestru VAT nie później niż 2 tygodnie przed rozpoczęciem działalności. Firmy kwalifikują się do rejestracji w przypadku, gdy:

• nie zmieniając właściciela towaru, przemieszcza zaopatrzenie niezbędne do prowadzenia działalności do jednego z krajów członkowskich Unii Europejskiej;
• sprzedaje produkty lub usługi do innych krajów UE;
• wymiana handlowa towarów bądź usług obejmuje kraje spoza UE.

Wpisu do rejestru może się odbyć poprzez stronę internetową – skatteverket.se – ale także pocztą – wówczas należy wypełnić wniosek SKV 4620.

Wszystkie szwedzkie przedsiębiorstwa, które są zobowiązane do opłaty podatku VAT, powinny prowadzić ewidencję dokumentów potwierdzających naliczanie określonej stawki podatku. Okolicznością warunkową, umożliwiającą odliczenie VAT-u, jest wykazanie jego wysokości na fakturze. Podobnie sprawa się ma, gdy zakupione produkty czy też usługi są niezbędne do prowadzenia działalności, choć istnieją pewne wyjątki od reguły (odliczeniu nie podlega np. podatek od samochodów osobowych).

Szwedzki system podatkowy przewiduje 3 stopy VAT-u:

• stawka podstawowa – 25%;
• stawka zredukowana – 12% - obejmuje artykuły spożywcze, hotele, rękodzieło;
• stawka niska – 6% – obejmuje m. in. gazety, książki, transport osobowy.

Rozliczenie VAT-u następować może zależnie od wielkości i rocznych obrotów firmy, które są określane przy rejestracji w Skatteveret. Deklaracje składa się:

1. raz w roku, raz na 3 miesiące bądź raz na miesiąc – opcja ta przewidziana jest dla małych przedsiębiorstw, których roczny obrót mieści się w granicach 1 mln SEK;
2. raz na trzy miesiące lub raz na miesiąc – dotyczy to średnich przedsiębiorstw, których roczny obrót mieści się w zakresie 1 mln – 40 mln SEK;
3. raz na miesiąc – w przypadku dużych firm, których roczny obrót jest wyższy niż 40 mln SEK.

Większość firm musi wywiązać się z tego zobowiązania do 12 dnia każdego miesiąca. W odniesieniu do średnich przedsiębiorstw termin ten przesuwa się na 26 dzień każdego miesiąca.

Szwedzkie firmy sprzedające towary nabywcom z UE, którzy zarejestrowali się jako płatnik VAT w jednym z państw członkowski, nie naliczają podatku VAT. Musi to zostać zadeklarowane przez kupującego. Szwedzki podatek będzie naliczony, gdy nabywca nie jest zarejestrowany jako płatnik VAT. VAT nie zostanie naliczony również w przypadku eksportu towarów do krajów spoza UE. Przedsiębiorcy szwedzcy przed zatrudnieniem pracownika powinni zgłosić się do urzędu podatkowego. Po zakwalifikowaniu ich jako pracodawcy, odprowadzają oni podatek od zatrudnienia. W kompetencjach pracodawcy leży również odliczenie podatku od wynagrodzenia i innych świadczeń z pensji pracowników. Dodatkowo opłaca on też składki z tytułu być pracodawcą.

W przypadku, gdy najęty pracownik nie jest obywatelem ani Szwecji, ani w ogóle Unii Europejskiej, pracodawca ma obowiązek zgłosić ten fakt w szwedzkim Urzędzie ds. Migracji – Migrationverket. Tak samo, jeśli zagraniczny pracodawca zatrudnia pracowników tymczasowych, spoza Szwecji, powinien zgłosić to do szwedzkiego Urzędu ds. Środowiska Pracy. Natomiast obywatele krajów członkowskich UE nie potrzebują zezwolenia na pracę. Przedsiębiorstwo jest zobowiązane do opłacenia podatków i składek, które wpływają na indywidualny rachunek w Urzędzie Skarbowym. Łączna wysokość należności to 31,42% podstawy opodatkowania, na którą składa się kwota wynagrodzenia brutto oraz pozostałe świadczenia, są to m. in.:

• składki ubezpieczeniowe – 3,55%;
• składka emerytalna – 10,21%;
• podatek od wynagrodzenia – 11,62%.

Czas na uregulowanie wymienionych zobowiązań, pracodawca ma do 12 dnia każdego miesiąca.

Szwedzkie prawodawstwo, woparciu o ustawę o ochronie zatrudnienia, przewiduje, że jeśli umowa o pracę została zawarta ustnie, to pracodawca zobligowany jest do pisemnego przekazania informacji dotyczących warunków zatrudnienia. Formuła dokumentu powinna normalizować poszczególne aspekty dotyczące podjęcia i wykonywania pracy. Stąd dokument powinien zawierać:

• dane osobowe;
• miejsce pracy;
• datę rozpoczęcia pracy;
• szczegółowy opis obowiązków;
• formę zatrudnienia;
• okres wypowiedzenia;
• wysokość wynagrodzenia;
• dodatkowe świadczenia pracownicze;
• długość urlopu;
• długość dnia lub tygodnia pracy;
• opcjonalnie układy zborowe obowiązujące w pracy.

Pracownicy szwedzcy mają prawo do zasiłku chorobowego. Pracodawcy muszą zostać poinformowani o chorobie. Wówczas wysokość świadczenia ustalana jest na podstawie kwoty zasiłku i innych wypłaconych świadczeń. Zasiłki chorobowe stanowią 80% przeciętnego wynagrodzenia uwzględniającego ewentualne dodatki pracownicze. Wysokość kosztów, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie Szwecji, zależna jest od:typu przedsiębiorstwa, branży, ilości pracowników (o ile takowych w ogóle zatrudniamy), dochodów.

1. Podatek dochodowy od osób fizycznych – zakres waha się w przedziale 30 - 55%. Dotyczy przedsiębiorców, posiadających firmę jednoosobową.
2. Podatek dochodowy od osób prawnych – chodzi przede wszystkim o spółki. W tym wypadku stopa podatku wynosi 28% od rocznego dochodu.
3. VAT – firmy klasyfikujące się do tego zobowiązania muszą wpisać się do rejestru i opłacają podatek w wysokości 25%, 12% bądź 6%.
4. Podatek od zatrudnienia – dotyczy to oczywiście właścicieli firm, którzy przyjęli pracowników. Podstawę opodatkowania stanowi wynagrodzenie brutto oraz stawki świadczeń pracowniczych. Łącznie wychodzi 31,42%;
5. Kapitał założycielski – zależnie od rodzaju budżet, jaki powinna wnieść szwedzka spółka, mieści się w granicach od 50 tys. do 500 tys. SEK.

Rodzaje certyfikatów i zezwoleń zależne są od tego, jaki chcemy założyć biznes w Szwecji. Chodzi między innymi o branże, warunki lokalowe oraz osobę samego właściciela. Licencja jest przyznawana przez władze krajowe bądź lokalne, jak rada miejska bądź administracyjna.

Jeśli domeną firmy jest gastronomia, o pozwolenie ubiegać się będziemy w Narodowej Agencji Żywności. Natomiast zakładając szwedzkie przedsiębiorstwo spedycyjne patent wydaje Szwedzka Agencja Transportowa. Tak więc za każdą dziedzinę odpowiedzialny jest inny organ państwowy. Szczegółowe informacje na ten temat znajdziemy na stronie: verksamt.se.

Następną kwestią jest zezwolenie na pracę, o które jednak nie muszą się ubiegać osoby przebywające na terenie kraju krócej niż 3 miesiące. Właściciel szwedzkiego przedsiębiorstwa może uzyskać pozwolenie na pobyt po przedstawieniu zaświadczenia o rejestracji firmy w Szwecji lub dokumentu o prowadzeniu działalności na terenie tego kraju. Podanie o zgodę na pobyt składa się indywidualnie, zaś osoby małoletnie reprezentowane są przez opiekuna prawnego.

Zezwolenie na pobyt na terenie Szwecji wydać mogą takie organy, jak:

• szwedzki Urząd Migracyjny – Migrationsverket – wówczas w oddziale urzędu składa się wniosek;
• szwedzka ambasada rezydująca na terenie kraju pochodzenia przedsiębiorcy;
• właściwy dla kraju pochodzenia danego przedsiębiorcy konsulat w Szwecji;
• Komisja ds. Cudzoziemców – w razie odrzucenia podania w komisji można złożyć apelację w ciągu trzech tygodni od poprzedniej decyzji Urzędu Migracyjnego.

Forma papierowa faktur została oficjalnie wycofana przez szwedzkie władze. Najpopularniejszym formatem stały się więc e-faktury, które do przedsiębiorstwa w Szwecji są przekazywane w dedykowanym standardzie – Svefaktura. Aby móc wystawiać faktury, działalność musi posiadać numer identyfikacyjny oraz firmowy numer konta bankowego.

Faktura, wystawiana przez szwedzkie przedsiębiorstwo, powinna zawierać następujące informacje:

• datę wystawienia;
• datę dostarczenia lub płatności;
• numer dokumentu;
• dane stron transakcji (jak imię, nazwisko, nazwę firmy, adres);
• numer VAT sprzedawcy;
• (opcjonalnie) numer VAT nabywcy;
• rodzaj transakcji;
• cenę towaru lub usługi;
• kwotę do opodatkowania;
• wysokość podatku VAT;
• warunki płatności;
• warunki dostarczenia towaru bądź usługi.

Dodatkowo szwedzkie spółki z o. o. są obowiązane zamieścić także numer identyfikacyjny, nazwę i adres siedziby (wystarczy miasto lub gmina).

Ewidencja finansowa może być prowadzona w przedsiębiorstwie samodzielnie bądź z pomocą profesjonalnego księgowego. Jednak same faktury można wystawiać korzystając jedynie z certyfikowanych programów. Korzystanie z Microsoft Excel jest zabronione. Wszystkie dokumenty muszą być przez szwedzką firmę archiwizowane przy pomocy specjalnego oprogramowania, spełniającego rygorystyczne wymogi bezpieczeństwa. Przedsiębiorcy, którzy zdecydowali się by otworzyć firmę jednoosobową w Szwecji mogą liczyć na wsparcie ze strony państwa w postaci ubezpieczenia zdrowotnego i chorobowego. Wymogiem koniecznym jest wówczas opłacanie podatków oraz składek socjalnych. O zasiłek chorobowy można ubiegać się w Szwedzkiej Agencji Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość świadczenia jest naliczana w oparciu o dochód firmy. Jakie jeszcze świadczenia socjalne przysługują szwedzkim przedsiębiorcom i pracownikom?

1. Zasiłek chorobowy - kwota średnio wynosi 80% dochodu firmy, choć ma na to wpływ również cały szereg kryteriów, takich jak np. rodzaj prowadzonej działalności. Jednocześnie warto zauważyć, że zasiłek nie przysługuje, gdy z prowadzonej działalności nie są wykazywane żadne dochody. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku, świadczenie jest przyznawane na okres 14 dni. Przedłużenie jest możliwe po uprzednim przedłożeniu w Agencji Ubezpieczeń Społecznych zaświadczenia lekarskiego o dalszej niezdolności do pracy.
2. Zasiłek macierzyński - wszystkie kobiety pracujące w Szwecji mają prawo do zasiłku macierzyńskiego. Zasiłek ten jest wypłacany w ostatnim tygodniu ciąży i stanowi 80% wartości ostatniego zasiłku. Na pierwsze dziecko zasiłek macierzyński wypłacany jest przez 480 dni. Natomiast przed porodem można wykorzystać maksymalnie 60 dni zasiłku.
3. Zasiłek opiekuńczy – na przyznanie tego świadczenia nie mają wpływu obroty przedsiębiorstwa. Może o niego ubiegać się także właściciel jednoosobowej działalności. Zasiłek na opiekę nad dzieckiem do pierwszego roku życia przysługuje przez 480 dni, jeśli dziecko ma obywatelstwo szwedzkie.
4. Zasiłek dla bezrobotnych – szwedzki przedsiębiorca, który zamknie działalność, może się o niego ubiegać.

Szwedzki system prawny nie wskazuje w żadnej ustawie wieku emerytalnego. Co do zasady prawo do emerytury nabywa każdy, kto ukończy 61 lat. Seniorzy, według własnego uznania, mogą albo przejść na emeryturę, albo kontynuować pracę, równocześnie pobierając jedynie określoną część przysługującego im świadczenia.

Organem, zajmującym się przyznawaniem i określaniem wysokości emerytur jest Szwedzka Agencja Emerytalna. Powszechne świadczenia emerytalne w Szwecji składają się z trzech elementów: 1. emerytury uzależnionej od dochodów; 2. emerytury składkowej; 3. emerytury gwarantowanej.

1. Stawka emerytalna, wyliczana na podstawie dochodów, uwzględnia:
   • odprowadzane podatki i składek na ubezpieczenie społeczne do ukończenia 16. roku życia;
   • wynagrodzenie za pracę;
   • dochód z prowadzonej działalności gospodarczej;
   • zasiłek wychowawczy;
   • zasiłek dla bezrobotnych;
   • renta;
   • zasiłek rehabilitacyjno-szkoleniowy;
   • stypendia.
   Co roku, 16% z wymienionych źródeł jest przeznaczane na świadczenia emerytalne.
2. Emerytura składkowa – pracownik bądź właściciel firmy ma prawo każdorocznie odprowadzać 2,5% rocznego dochodu na wskazany przez siebie fundusz emerytalny albo automatyczny fundusz państwowy.
3. Emerytura gwarantowana – ten rodzaj świadczenia został utworzony z myślą o osobach, których dochody były niskie lub nie miały ich wcale. Stawka jest zależna od:
   • emerytury uzależnionej od dochodów;
   • stanu cywilnego;
   • okresu zamieszkania na terenie Szwecji.
   Warta odnotowania jest tu drobna zmiana odnośnie wieku, bowiem emerytura gwarantowana przysługuje dopiero od ukończenia 65. roku życia.

W Szwecji istnieje także tzw. emerytura pracownicza. Nie wszyscy pracodawcy oferują ten rodzaj świadczeń, pojawia się ono najczęściej przy zatrudnieniu w:

• gminach lub organach regionalnych;
• administracji państwowej;
• sektorze prywatnym dla osób pracujących umysłowo;
• sektorze prywatnym dla osób pracujących fizycznie.

Dodatkowo do podstawowego wymiaru świadczenia dochodzi także zasiłek chorobowy. Natomiast najbliżsi członkowie rodziny objęci są ochroną na wypadek śmierci pracownika. Emerytura pracownicza w Szwecji jest wypłacana bądź bezterminowo, bądź przez wskazany okres czasu: 5, 10, 15 lub 20 lat.

Ostatnim typem świadczenia emerytalnego są indywidualne oszczędności. Ze sposobu tego, zwykle korzystają osoby samozatrudnione. Polega to na deponowaniu kapitału w banku lub towarzystwie ubezpieczeniowym.

© 2021 RAGNUM | Polityka prywatności